Jacek Antos - ZnanyLekarz.pl

Opieka nad kobietą po porodzie – fakty i mity

Opieka nad żoną/partnerką po porodzie – najważniejsze informacje

W związku z coraz częstszymi informacjami od pacjentek, o odmowie wystawiania w oddziałach położniczych, opieki dla męża/partnera.
Należy wskazać, że lekarze oddziałów położniczych mają obowiązek wystawiać takie zaświadczenia, oczywiście pod warunkiem spełnienia okoliczności potrzebnych do jego otrzymania (czyli wystąpienia czynników chorobowych utrudniających samodzielne funkcjonowanie i opiekę nad noworodkiem). Lekarze w szpitalu nie powinni odsyłać pacjentek do innych lekarzy w celu wystawiania takich zaświadczeń.

Obowiązek orzekania o stanie zdrowia wynika wprost z kilku ustaw (Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, Ustawy o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”).
Cesarskie cięcie, powikłania po porodzie siłami natury lub inne czynniki chorobowe uniemożliwiające kobiecie samodzielną opiekę nad nią samą i dzieckiem, uprawniają ojca dziecka do płatnego zasiłku opiekuńczego udzielanego w związku z chorobą członka rodziny (przysługują mu również inne przywileje). Dzięki temu przez 14 dni ojcu dziecka przysługuje płatne zwolnienie, którego wymiar to 80% wynagrodzenia jakie otrzymywał.

Podstawą do otrzymania przez ojca dziecka opieki nad kobietą po porodzie jest zaświadczenie, wystawione przez lekarza po bezpośrednim badaniu stanu zdrowia chorego członka rodziny. Zwolnienie wystawiane jest od dnia wypisu ze szpitala, w którym pacjentka była badana przez lekarza oddziału. Zaświadczenie może oczywiście wypisać lekarz rodzinny lub ginekolog w rejonie ale po uprzednim zbadaniu pacjentki ( taki obowiązek wynika z Ustawy o zawodzie lekarza), nawet jeśli w tym samym dniu była już badana przez innego lekarza.

Prawo do opieki nad chorą partnerką/żoną po porodzie wynika wprost Ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, która w art.32 ust. 1 mówi: „w razie choroby i macierzyństwa ubezpieczony w ZUS-ie może zostać zwolniony z wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad innym chorym członkiem rodziny, tym przypadku żoną lub partnerką”.

Za członków rodziny, o których mowa w art. 32, uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat – jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z ubezpieczonym w okresie sprawowania opieki.

Ustawa o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”, która obowiązuje od 1.01.2019 r. określa uprawnienia kobiet w ciąży i rodzin do wsparcia w zakresie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej. Wsparcie, o którym mowa w ustawie jest realizowane przez świadczeniodawców, o których mowa w Ustawie z dn. 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych… Wsparcie, o którym mowa w w/w Ustawie realizowane jest m.in. przez: zapewnienie odpowiednich świadczeń opieki zdrowotnej dla kobiety w okresie ciąży, porodu i połogu, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet w ciąży powikłanej oraz w sytuacji niepowodzeń położniczych.

Dlatego unikanie orzekania przez lekarzy oddziałów położniczych i kierowanie pacjentek do lekarzy prowadzących lub lekarzy rodzinnych w celach wystawiania m. in. opieki jest nieuprawnione. W sytuacji kiedy lekarz w szpitalu odmawia pacjentce wydania opieki dla partnera/męża, pacjentka powinna oczekiwać od tego lekarza podania na piśmie przyczyn odmowy.